çağrışım
temeli sözlerden atılmış bir boşluk gibi yalpalıyorum ince bir hecenin üzerinde idame ettirmeye çalışırken kendimizi yanımızda duran bazen omzuna yük bindiren bazen hafifleten bir elmiş insan toplu yas süreçleri toplu direnme süreçleri toplu kavga süreçleri -ni düşünürken birilerini gördün diye yol değiştirmek parmaklarımla üstünden geçtiğim bir dize ama sen okumayı öğrenirken parmaklarınla değil gözlerinle takip etmelisin demişti öğretmen göz ve söz parmak ve kalem bazen de tuşlar oluşturur birçok şey şimdi kartal olacağım diye çıktığım her yolda serçe oluyorum buz mavisi bir ölüm geçiyor yanımdan kim giderse diyorum, gözleri sabit ve karamsar gelemediğim her gün için bir çentik atsınlar ve kim tutarsa ucundan yaşamın avuçlarında bekletsinler yumruk yapıp sonra bir gün elbet havaya kalkar o yumruk ben de bulurum yıldız taşıyan elleri halıya serpiştirilmiş zaman bakışlarımı çokça seğiririm oraya tadacağım hislerin gölgesi içinde belirir işte yelkovanın adım...