anımsamak ve etrafım

-
çarpıyor ellerim boşlukta birbirine
kenetlemeyi onları bir rüya gibi izliyorum
döndükçe dönüyor gözlerim gümrahlığı aratmayan ellerimde
takılmış olduğum hedeflerin acabalığıyla dedim kendime
amaç belki de dünyayı aratmayacak şu gözlerdedir
ayna o keskin duruşunu camından değil benden alır
bu yüzden hala aklımdadır bir gülümseyişi unutmayışım

yağmur damlalarının şehre son sürat indiği
ilk temasta apışıp kalınan
durakta bekleyenlerin sıkıntıyla göğe baktığı
ekmek sırası kimdelerin boy gösterdiği saatlerde
üstü kapanmış suç dosyaları kendilerini olay mahallinde buldular
kuru yaprakların üstüne kimse basmadı sesten mahrum kaldı yer ve insan

yol karşımdaydı gidebilmem için bilmem kaç fırsat sunuldu bana
yeri geldi ayakkabı bağcıkları zincir oldu
ama biraz da bilmediğim yerlerdeki ağlayışlardır bunun nedeni
çözülmüş düğümler ve yanan iplikler gibi
kendimi aramak ve kaybetmek arasında
bir fark göremiyorum

zihnini labirente dönüştüren ve seni en ortasına yerleştiren
hatırlamamak eylemi
bu da kendime sözüm olsun artık tüm labirentlerden kaçacağım
gözlerimde bile yer ettirmeyeceğim onları
üstü silinmiş kağıttaki izlerdir hatırlamamak
dokunuş ardından hissetmek ne sağlayabilir ki
bana şimdilik tek kalan parmaklarımın gamsızlığı
ve vuzuhsuzluk.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

seçmek iki yolu da tıkamak

-
hayatımda hep zoru yaşadım ve seçtim. ağır olan şeyleri ben taşıyayım dedim babama mesela. koşmak için emeklemeyi seçtim. ben göreyim sadece doğruları başka kimse görmesin istedim. zor gelen şeyler olduğu kadar kolayları da var hayatta. mesela, ben şimdi önüme çıkan herkesi incitip yorulmadan bir günü tamamlayıp üstüne sade bir soda içebilirim, göbeğimi ovalayıp utanmadan haberdekileri kınayabilirim. çünkü kolay şeyler bunlar, çok kolay. kolaylık da yorabilir insanı tabii. kolaylık demek, kısa yolda volta attıktan sonra sıkılmak demek. yola hiç girmek istememek demek. yorulduğum ilk anı hatırladım da. tam anlamıyla yorulmuştum o gün. kardeşimin sesini bile takmamıştım, durup beklemiştim sadece. hatırlamak, puzzle parçalarını birleştirip eksik parçanın yerini görmek gibi. bulup yerleştirsen bile bir köşede kalıp solacak gibi. solan şeyin tamamlayıcı olması da mümkün. pespaye yalanlar varken yaşantımda bunları söylemek hiç de uğraştırıcı değil. kolay diye tanımlayabiliriz yani. kolayları...
Devamı

tamamlanamayacak bir parça

-
sevgili sen,  yıkımın insan üstünde boy vermediği, çiftlerin teke dönüştüğü sayıları hesaplamak zorunda kalmadığımız, ezgilerin susturulmadığı bir çağ var olmuşsa ucundan da olsa yaşanmışsa bunlar zamanın acımasızlığını bir kez daha teyit etmiş olurum. zaman, birçok şeyi alan ve götüren. pazarlık babında sana çok şükür, halimiz yerinde dedirtecek cinsten şeyler sunan. zamana kırgınım ve asla onun iyileştirici gücüne inanmadım. hani derler ya, en iyi ilaçtır diye. ilaca sürükleyen de odur bizi. yaşamak için zaman gerek. ölmek için zaman gerek. sahtekar. doğruluğuna inanmak istedim çocukluğumun. ben de sevdiğime utanarak küçüklüğümü göstermeyi dilerdim. sahip olduklarımın samimiyetine güvenseydim belki olabilirdi bu. senelerle aram iyi değil fakat evdeki takvimi günü gününe ben kopartır, onları biriktirip oyunlarımda para niyetine kullanırdım. annem, takvim yapraklarında dini şeylerin yazdığını söyleyip yasaklamasaydı belki para yerine kullanmamı zamana düşman olmazdım. evet, kopartı...
Devamı

eski, canım neredeyiz

-
Koca bir yalan olduğunu anlamam hayatımın çok zamanımı almadı.  Yalan olan sensin sen. Hayatın değil. Sapına kadar gerçek olduğu için yalan olsun istiyorsun hepsi bu.  Sadece 21 yıl, o kadar. Günleri kavramayı ilk öğrendiğim andan beri gelişine salladım kendimi. Unuttuklarımla aklımda yer bulanları değiştirmeyi çok isterdim. Ne yazık insanın bebekken sevildiği o küçük anları hatırlamaması öpüp koklanmanın en güzel aylarını, yıllarını bilmemesi birkaç fotoğrafla sınırlı kalması.   Zamanla sınırlı kalamadım hiçbir zaman. En büyük hatam buydu belki de. Geçip giderken bir ömür sahip olduğum tek sahici şey o iken ben yenilerini aradım. Çok buldum, çok kaybettim. Bazen bulmamayı diledim. Çoğunlukla. Yine de düzenli bir hayat kurdum kendime takdir etmeliyim. Yani istikrarlı bir şekilde yaşıyorum. Önümde kırık bir kol kapısı ve pencereme konan güvercinler. Sabah sersemliğiyle seslerini duyunca kalkıp korkutuyorum onları. İstemeden yapıyorum bu bilinsin. Kendimi ikna etmem kolay o...
Devamı