aydınlanma bildirisi

sakındım, kaybedecek bir şey yokken

bile hep saklayacak şeyler buldum

ağlamak geldi içimden

içimin sızlanası vardı

ben de kendimi sızdırdım

bildirdim tüm kitaplara, önümde duran her varlığa

artık susmayacaktım

kavranmak istiyordum

anlaşılmak veya dinlenilmek gibi bir şey değil bu

ne olduğu anlaşılmakta zor olan bir terim

üç kez tekrar tekrar okuduğum ne varsa oydu

bir okumam ki hayatımın bir senesine tekabül eder

dur diyeceğim şimdi burada bolca hata var

güzergahı değiştirmeliyim/z sağdan sola

orada varıyoruz bizi bekleyen yere

işte karşımda her gün kendini sınayan bir yüz

işte yeni heyecanlar ve umutlar

insan olmanın temennisiyle gülümsüyorum bir çocuğa

yumruk kadar kalpleri birleştiren ne varsa

pek bir metanetli geliyor artık bana

öyle güçlü ki muşmula suratlı koltuklar

bile cesaret edemiyor bakmaya

bunların hepsini anladığımda ben

kendimi kavramaya başlıyorum

kendimi anlamak veya kendimi dinlemek

gibi bir şey değil bu biliyorum

sadece eskisi gibi ölümle beni düşünmüyorum

o geçilecek son yol, verilecek son selam

hudutların vedası

ondan önceki yolları da hayat diye tanımlıyorum

ve yol boyunca dizlerim çok kanayacak gibi

bekliyorum yaşanması emredilen her şeyi yerimde

sevgiden bir kasketle kuşandım ama

son ana kadar paramparça olacak eminim