yok etmek ya da çıkmazlardan kurtulmak

-
 çözemediklerime

düğümlenen ipleri yakmak için
bana verilen çakmaklar patlamasın diye 
bir keskinliği yamamak üzere girdiğim 
tüm çabalar hala aklımda yer bulan bir parçadır
gördüklerimin istediğim pozisyona geçmesi
ya da pozisyonların beni es geçmesi 
beraberinde neyi getirir peşinde
ah o anlaşılmamazlıklar olmasaydı
veya çokça anlama çabası
meramımı aktarabilseydim önümdekilere
taşın içinde yeşeren sardunya solar mıydı 

ben diyorum beni çağırıyorum
yankı var ses yok
ölmek de çağırmak da aynı şeydir 
elbet ikisi de zor biliyorum
şu an bunu unutmayı hayal ediyorum

işte şimdi karşımda beliren bir yol 
uzunca mesafeleri ip gibi 
içimde bir his biliyorum bunun adını, merak
yediden sonsuza içimizde
ve yolu merak ettiğim her an peşimde koşturan adım sesleri
günü geldiğinde bana yolun sapmamazlığından bahsetmeyin
geç olursa eğer kendimi önüne atarım
ya da ipi topak yapıp dolabımda saklarım
sonra böylelikle birbirine karışırlardı

bir umut taciri bilirdik yanımdaydı hep
ki umut hayatın açığını kapatmaktır
öylesine iyimser ve fedakardı ki
gözlerim dolmazdı belki ama içime dolardı
ben bu yüzden hep umudu taşıdım onunla birlikte
ayrıldı bir gün çıktı gitti belki
ama unutmuştu en önemli şeyini
bana verdiği tüm çakmaklar burada, benimle 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

seçmek iki yolu da tıkamak

-
hayatımda hep zoru yaşadım ve seçtim. ağır olan şeyleri ben taşıyayım dedim babama mesela. koşmak için emeklemeyi seçtim. ben göreyim sadece doğruları başka kimse görmesin istedim. zor gelen şeyler olduğu kadar kolayları da var hayatta. mesela, ben şimdi önüme çıkan herkesi incitip yorulmadan bir günü tamamlayıp üstüne sade bir soda içebilirim, göbeğimi ovalayıp utanmadan haberdekileri kınayabilirim. çünkü kolay şeyler bunlar, çok kolay. kolaylık da yorabilir insanı tabii. kolaylık demek, kısa yolda volta attıktan sonra sıkılmak demek. yola hiç girmek istememek demek. yorulduğum ilk anı hatırladım da. tam anlamıyla yorulmuştum o gün. kardeşimin sesini bile takmamıştım, durup beklemiştim sadece. hatırlamak, puzzle parçalarını birleştirip eksik parçanın yerini görmek gibi. bulup yerleştirsen bile bir köşede kalıp solacak gibi. solan şeyin tamamlayıcı olması da mümkün. pespaye yalanlar varken yaşantımda bunları söylemek hiç de uğraştırıcı değil. kolay diye tanımlayabiliriz yani. kolayları...
Devamı

tamamlanamayacak bir parça

-
sevgili sen,  yıkımın insan üstünde boy vermediği, çiftlerin teke dönüştüğü sayıları hesaplamak zorunda kalmadığımız, ezgilerin susturulmadığı bir çağ var olmuşsa ucundan da olsa yaşanmışsa bunlar zamanın acımasızlığını bir kez daha teyit etmiş olurum. zaman, birçok şeyi alan ve götüren. pazarlık babında sana çok şükür, halimiz yerinde dedirtecek cinsten şeyler sunan. zamana kırgınım ve asla onun iyileştirici gücüne inanmadım. hani derler ya, en iyi ilaçtır diye. ilaca sürükleyen de odur bizi. yaşamak için zaman gerek. ölmek için zaman gerek. sahtekar. doğruluğuna inanmak istedim çocukluğumun. ben de sevdiğime utanarak küçüklüğümü göstermeyi dilerdim. sahip olduklarımın samimiyetine güvenseydim belki olabilirdi bu. senelerle aram iyi değil fakat evdeki takvimi günü gününe ben kopartır, onları biriktirip oyunlarımda para niyetine kullanırdım. annem, takvim yapraklarında dini şeylerin yazdığını söyleyip yasaklamasaydı belki para yerine kullanmamı zamana düşman olmazdım. evet, kopartı...
Devamı

eski, canım neredeyiz

-
Koca bir yalan olduğunu anlamam hayatımın çok zamanımı almadı.  Yalan olan sensin sen. Hayatın değil. Sapına kadar gerçek olduğu için yalan olsun istiyorsun hepsi bu.  Sadece 21 yıl, o kadar. Günleri kavramayı ilk öğrendiğim andan beri gelişine salladım kendimi. Unuttuklarımla aklımda yer bulanları değiştirmeyi çok isterdim. Ne yazık insanın bebekken sevildiği o küçük anları hatırlamaması öpüp koklanmanın en güzel aylarını, yıllarını bilmemesi birkaç fotoğrafla sınırlı kalması.   Zamanla sınırlı kalamadım hiçbir zaman. En büyük hatam buydu belki de. Geçip giderken bir ömür sahip olduğum tek sahici şey o iken ben yenilerini aradım. Çok buldum, çok kaybettim. Bazen bulmamayı diledim. Çoğunlukla. Yine de düzenli bir hayat kurdum kendime takdir etmeliyim. Yani istikrarlı bir şekilde yaşıyorum. Önümde kırık bir kol kapısı ve pencereme konan güvercinler. Sabah sersemliğiyle seslerini duyunca kalkıp korkutuyorum onları. İstemeden yapıyorum bu bilinsin. Kendimi ikna etmem kolay o...
Devamı