öyle bir gidiş

-
haklılık edasıyla çıkılan her yolda                                                                                                                          

grilerden yapılmış bir yürüyüş vardır

tabana kuvvet dedim ben de  

sağ ayağımın yanık izini unutmayı çok istedim

tonlarca birikmiş çöp karşıladı beni 

fısıldaşmalar kaynaştı kulağıma

gizli sohbetlere denk geldim

bir adam bir kadına diyordu ki 

“bak, sana çöpler çarşısından bulduğum

en güzel ölümsüzlüğü getirdim. topraklar dolusu kendimi getirdim.”

kadından sonrasını hatırlamıyorum 

köşebaşında yarı uyanık olan köpekler

karşıki pencereye konan güvercinler ama bembeyaz olanları

öyle beyazdır ki onlar gözleriniz kamaşır

hepsi karşıladı beni 

tanıdık olan bir şeyler vardı burada

hep sahip olduğum ama görüp de bakmadığım şeyler

ürkek kedilerle beraber devam ettim sonra

uyarı verdi ayaklarım yorulmakla beraber

ayaklarıma susun dedim, siz düztaban değilsiniz 

önüme artık daha nasıl bakabilirim 

nasıl değil neden

nedenlerin boşluğuyla ilerledim sonra

boşluğun ağırlığı taşısın istedim beni

yeter artık dur

daha ne kadar devam edebilirim bilmiyorum 

hayat, devam edebilmek için 

kara suları önümde biriktirdiğim

işte şimdi sahiciliklerle sahtelerin iki ayrı tabelası önümde 

şüphe içimde büyümeye yüz tutarken

kendim küçüldüm

bir tereddüt hangi gözle bakılırsa bakılsın

gerçekliğin herhangi bir tarafında yer alabilir

bir saat hangi elle tutulursa tutulsun 

ölümün en yakınında olabilir 

ve bir yol,

hangi taraftan gidilirse gidilsin

sonsuza gidebilir

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

seçmek iki yolu da tıkamak

-
hayatımda hep zoru yaşadım ve seçtim. ağır olan şeyleri ben taşıyayım dedim babama mesela. koşmak için emeklemeyi seçtim. ben göreyim sadece doğruları başka kimse görmesin istedim. zor gelen şeyler olduğu kadar kolayları da var hayatta. mesela, ben şimdi önüme çıkan herkesi incitip yorulmadan bir günü tamamlayıp üstüne sade bir soda içebilirim, göbeğimi ovalayıp utanmadan haberdekileri kınayabilirim. çünkü kolay şeyler bunlar, çok kolay. kolaylık da yorabilir insanı tabii. kolaylık demek, kısa yolda volta attıktan sonra sıkılmak demek. yola hiç girmek istememek demek. yorulduğum ilk anı hatırladım da. tam anlamıyla yorulmuştum o gün. kardeşimin sesini bile takmamıştım, durup beklemiştim sadece. hatırlamak, puzzle parçalarını birleştirip eksik parçanın yerini görmek gibi. bulup yerleştirsen bile bir köşede kalıp solacak gibi. solan şeyin tamamlayıcı olması da mümkün. pespaye yalanlar varken yaşantımda bunları söylemek hiç de uğraştırıcı değil. kolay diye tanımlayabiliriz yani. kolayları...
Devamı

tamamlanamayacak bir parça

-
sevgili sen,  yıkımın insan üstünde boy vermediği, çiftlerin teke dönüştüğü sayıları hesaplamak zorunda kalmadığımız, ezgilerin susturulmadığı bir çağ var olmuşsa ucundan da olsa yaşanmışsa bunlar zamanın acımasızlığını bir kez daha teyit etmiş olurum. zaman, birçok şeyi alan ve götüren. pazarlık babında sana çok şükür, halimiz yerinde dedirtecek cinsten şeyler sunan. zamana kırgınım ve asla onun iyileştirici gücüne inanmadım. hani derler ya, en iyi ilaçtır diye. ilaca sürükleyen de odur bizi. yaşamak için zaman gerek. ölmek için zaman gerek. sahtekar. doğruluğuna inanmak istedim çocukluğumun. ben de sevdiğime utanarak küçüklüğümü göstermeyi dilerdim. sahip olduklarımın samimiyetine güvenseydim belki olabilirdi bu. senelerle aram iyi değil fakat evdeki takvimi günü gününe ben kopartır, onları biriktirip oyunlarımda para niyetine kullanırdım. annem, takvim yapraklarında dini şeylerin yazdığını söyleyip yasaklamasaydı belki para yerine kullanmamı zamana düşman olmazdım. evet, kopartı...
Devamı

eski, canım neredeyiz

-
Koca bir yalan olduğunu anlamam hayatımın çok zamanımı almadı.  Yalan olan sensin sen. Hayatın değil. Sapına kadar gerçek olduğu için yalan olsun istiyorsun hepsi bu.  Sadece 21 yıl, o kadar. Günleri kavramayı ilk öğrendiğim andan beri gelişine salladım kendimi. Unuttuklarımla aklımda yer bulanları değiştirmeyi çok isterdim. Ne yazık insanın bebekken sevildiği o küçük anları hatırlamaması öpüp koklanmanın en güzel aylarını, yıllarını bilmemesi birkaç fotoğrafla sınırlı kalması.   Zamanla sınırlı kalamadım hiçbir zaman. En büyük hatam buydu belki de. Geçip giderken bir ömür sahip olduğum tek sahici şey o iken ben yenilerini aradım. Çok buldum, çok kaybettim. Bazen bulmamayı diledim. Çoğunlukla. Yine de düzenli bir hayat kurdum kendime takdir etmeliyim. Yani istikrarlı bir şekilde yaşıyorum. Önümde kırık bir kol kapısı ve pencereme konan güvercinler. Sabah sersemliğiyle seslerini duyunca kalkıp korkutuyorum onları. İstemeden yapıyorum bu bilinsin. Kendimi ikna etmem kolay o...
Devamı