direnmek hedefine kenetlenme çabası

yıllanmış ışıklar izin vermiyor kapamaya gözümü

beyazın geçişi için gerekli olan tüm siyahlığa sahipken dünya

geçmiş olduğundan yakın hissettiriyor

zamanın izdüşümünde kocaman bir delik ve elim yansımış tam da merkezine

orada kaybolmak adına antlar içiyorum sanki

                                  - belki de sen kayıp zamanında izinde değil

                                    zaman kayıp ''senin'' izinde olmalıdır.

giydirilen kalıplar hiçbir zaman şık olmadı

bir zeminin üzerine etiket yapıştırılır

haftalar, aylar, yıllar geçer

çıkarmaya cesaret ettiğin günler azalmaktadır

sökmek istediğin an kalıpları

yüzey sana alışmış sen yüzeye alışmış olursun

ve çıkardığında izleri kalır

yapışkanlığın yer edindiğini görürsün 

artık sen o olmuşsundur o da sen

bir hayat dolusu biçilen rolleri tekrarlamamak gerek

şimdi vazifelerin en güzeli 

yaşamak mıdır?

karanlık gerçekle hayali karıştırır birbirine

ikisini ayırt etmek için çıktığım bu yolda

insanların çarpıntısını hissederken bir uçtan

çözümü bulunamayan sorular üretiyor zihnim

bilinmezlik besliyor seni

belirsizlik içine çekiyor ve

beklentiler hep yanında

köşeyi dönmek köşenin ucundakileri yok etmekle eş değer ise artık

sahip olmak utançla yazılır

denk gelişler istiyorum çok güzel dönüşler

dilemek şimdi zinciri kırık ayakların en dokunaklı yere basışları

ve adım sesleri

adım sesleri kurtuluşun

ardından kuruluş

şiirler yazıyorum geceleri sabahına unutuyorum

ben ki katmanlarında çoğaldım

arttım sıralarken dizeleri 

kendime kendiliklerini gösterirken

kendim ve birkaç kişi dışında kimsenin burada olmadığını fark ettim

büsbütün darbe almış belgisizlikler

hiç ve her şey birleşmiş 

nitekim
biz olmuşuz